De FNV heeft het initiatief genomen voor een campagne en de opbouw van een sociale beweging om het wettelijk minimumloon van 9,82 euro bij een 38-urige werkweek te verhogen naar 14 euro. De campagne ging zondagmiddag van start in Rotterdam Zuid. Demonstranten verzamelenden zich op het Afrikaanderplein, middenin een van de armste wijken van ons land. Zij trokken naar de Kop van Zuid, waar ze een monument van het cijfer 14 onthulden op een bouwplaats waar het duurste appartement van Nederland zal worden gebouwd. De bouw gaat 15-20 miljoen euro kosten.

De actievoerders ageerden tegen de groeiende ongelijkheid tussen arm en rijk in Nederland die ze willen aanpakken. Het minimumloon, waar zo’n half miljoen werknemers voor moeten weerken, is de afgelopen decennia sterk achtergebleven bij de reele stijging van de gemiddelde lonen. Omdat het minimumloon achterblijft blijven ook de AOW en de bijstandsuitkeringen achter omdat ze gekoppeld zijn aan het wettelijk minimumloon. De stijging van het wettelijk minimumloon naar 14 euro moet deze onrechtvaardigheid compenseren.

De campagne gaat enkele jaren duren. Het onderwerp moet in 2021, het jaar van de verkiezingen, op de agenda staan en daarna moet het minimumloon van 14 euro worden ingevoerd.

Het is uitdrukkelijk de bedoeling dat het niet alleen een FNV campagne wordt, op basis van het principe van ‘community-organizing’ gaan actievoerders in verschillende steden de buurten in om huis aan huis met de mensen te praten. Er worden comité’s opgericht van leden en niet-leden van de FNV die behalve meedoen aan de campagne vanuit de nieuwe organisatiestructuren ook problemen dichtbij huis, in de lokale gemeenschappen en de buurten aan de orde kunnen stellen. 

En kijk, verschillende economen zeggen in NRC-Handelsblad al dat de verhoging van het wettelijk minimumloon een goed idee is. 

Piet van der Lende

L’article #samenvoor14 est apparu en premier sur Euromarches.

De organisatie is mede in handen van een vereniging uit de grensstreek bij Mulhouse die actief is in Zwitserland, Duitsland en Frankrijk. De  manif estatie is in het ‘Maison des Associations'(Vakbondshuis) in Straatsburg.Kandidaten voor het Europees parlement uit de regio maar ook uit andere landen zullen worden uitgenoedigd te komen spreken.

Ter voorbereiding van het debat stellen de organiserende groepen vragen op die moeten gelden als inleiding op de debatten. Daarna komen de kandidaten aan het woord waarbij ze de vragen moeten beantwoorden. Daarna is er discussie met het publiek in de zaal die een inbreng van werklozen en andere mensen die in armoede leven mogelijk maakt. 

Naar aanleiding van de Europese verkiezingen hebben de Euromarsen de volgende verklaring opgesteld:

Aan de kandidaten voor de Europese verkiezingen

Massale werkloosheid, banen zonder goede arbeidsvoorwaarden, armoede en uitsluiting moeten bestreden worden!

Antwoord van de Europese Unie: bezuinigingen, bevordering van bestaansonzekerheid, schijnzelfstandigheid, sancties, onderdrukking.

Zestig jaar na het begin van wat later de Europese Unie zou worden, twintig jaar na invoering van de euro. De Europese instituties hebben een neoliberale economische politiek uitgevoerd in alle staten met als algemene situatie loonsverlagingen, bestaansonzekerheid, bezuinigingen ten laste van de grote meerderheid van de bevolking, kortingen en sancties voor degenen die werkloos zijn.

Geconfronteerd met een globalisering, die uitsluiten de allerrijksten ten goede komt, denken wij desondanks, dat de loop van de dingen omgekeerd kan worden, dat de neoliberale uitbuiting beëindigd kan worden, en dat alles, wat tot de verarming van de uitgebuitenen en plundering van de planeet leidt gestopt kan worden.

De actuele mobilisaties in de wereld, inclusief Europa, zoals nu juist in Frankrijk, tonen: ondanks een groeiende onderdrukking en berusting, zijn regeringen van autoritaire stromingen tot aan fascisme toe niet onvermijdelijk.

Voor een fundamentele omvorming van de Europese instituties

We kunnen de ontwikkeling niet veranderen zonder het fundamenteel problematiseren van de heersende instituties die ons zowel Europees als nationaal regeren. Een fundamentele verandering hangt niet alleen af van de werklozen en de andere mensen die in armoede leven, maar zij zullen, evenals anderen, aanwezig moeten zijn overal waar over de actuele ontwikkelingen en de toekomst besloten wordt.

Wij willen een sociaal Europa gebaseerd op een fundamenteel respect voor de sociale rechten.

– Het recht op werk, rechtvaardig arbeidsrecht en het recht op waardige arbeidsvoorwaarden en omstandigheden. Recht op een Europees minimumloon en tegen precaire arbeid en gedwongen deeltijd arbeid.

– Voldoende middelen om te leven die tot bestaanszekerheid leiden en niet tot overleven. Ieder individu heeft recht op een minimuminkomen, gedefinieerd op Europees niveau dat gerelateerd is aan de rijkdom van het land waarin hij of zij leeft.

– Het recht op huisvesting en een goede woonomgeving. Algemene voorzieningen zoals het water moeten worden erkend als publieksvoorzieningen die niet aan marktwerking worden overgelaten.

 – Het recht op publieke voorzieningen bijvoorbeeld in de gezondheidszorg, het onderwijs, de cultuur.

– De rechten van de familie, de kinderen en gehandicapten, en bejaarden.

– het recht op gezonde voeding en een schone leefomgeving.

Deze rechten betreffen iedereen zonder onderscheid van geslacht, de huidskleur of land van herkomst gepaard gaande met volledige reis en bewegingsvrijheid en vrijheid om ergens te verblijven. 

Hoe?

Er zullen geen duurzame oplossingen zijn voor de crises die wij meemaken zonder de vervulling van deze eisen, die wij al jaren stellen. Sociale gerechtigheid zal er niet komen zonder rechtvaardigheid op het gebied van belastingen, zonder rechtvaardigheid op het gebied van belastingen, zonder herverdeling van de rijkdom, zonder de kwijtschelding van illegitieme schulden.

Tegelijkertijd zal er ook geen oplossing komen zonder een ware ecologische omwenteling om de klimaatveranderingen tegemoet te treden. Een omwenteling overigens,  die miljoenen arbeidsplaatsen tot stand zou brengen. 

Coördinatie van de Europese Marsen

27-01-2019

L’article Manifestatie Euromarsen tegen werkloosheid, armoede en sociale uitsluiting aan de vooravond van de Europese verkiezingen est apparu en premier sur Euromarches.

Er zijn geen wetten voor miljonairs en er is geen vergiffenis voor arme mensen!
Zo luidt een bekende wijsheid uit Bulgarije.

Bulgarije is tien jaar lid van de Europese Unie en het land heeft een slechte reputatie en is het armste lid van de Unie. Vanaf 1 januari is Bulgarije voor het eerst voorzitter van de Europese Unie. Dat is een grote uitdaging en een belangrijke taak voor de overheid onder leiding van het Borisov III kabinet. De vraag is eigenlijk: is de Bulgaarse overheid capabel voor het voorzitterschap, en hoe kan dat voorzitterschap worden uitgevoerd met de huidige binnenlandse problemen van corruptie, georganiseerde criminaliteit, milieu vervuiling en levensomstandigheden zoals het lage niveau van de pensioenen, die beneden het bestaansminimum liggen, met een desintegrerend gezondheidssysteem en een zwakke economie?

Een paar dagen voor het voorzitterschap waren er in december en in januari twee moorden een van een ambtenaar van de belasting dienst, en een van een belangrijke zakenman die was verbonden met de huidige overheid en de bestuurs partij GERB van de minister-president Borisov. Er is informatie dat de vermoorde zakenman Petar Hristov betrokken was bij de politieke partij GERB en bij de corruptie processen bij de Gemeente Veliko Tarnovo.  Hij was eigenaar van 30 bedrijven die als aannemer van projecten allen gemeentelijke contracten hebben gekregen. Dat blijkt uit uitlatingen van een ex-politie officier van de afdeling “de strijd tegen georganiseerde criminaliteit” – Katja Ilieva.  De vermoorde Petar Hristov was ook betrokken bij de aanhouding van de criminele groep de “Naglite”, wereldkundig gemaakt door de onderzoeks journalist en de eigenaar van de website www.bivol.bg – Asen Jordanov. Hij was net als Katja gast van het Slavy’s show TV programma van bTV, van 10 januari 2018.

Op 10 januari bij de Slavy’s show heeft Asen Jordanov gezegd, dat de grootste buitenlandse belegger in Bulgarije het offshore bedrijf Yulen is, geregistreerd in Cyprus met als eigenaar een Cyprische burger, Georgios Georgiou. In feite heeft hij miljarden schulden. Hij heeft alles  gekocht met kredieten van een bepaalde bank in Bulgarije. Yulen is ook betrokken bij de criminele groep “Killers” en de zaak van de diefstal van 30 miljoen euro Europese subsidie voor voedsel, verstrekt door het Romeense Landbouw Agentschap. Criminelen hebben de miljoenen weggesluisd via een bedrijf op naam van een dakloze burger Valeri van Sofia. Voor de verstrekking van de subsidie van “zijn” bedrijf was een bankgarantie nodig. Dezelfde bank (FIB) die Georgios Georgiou kredieten verstrekte heeft een valse bankgarantie afgegeven. Het geld verdween met behulp van de vervalsingen in de zakken van Georgiou, dus de “Killers” want hij had nooit een toegang tot de bankrekeningen van Yulen en de andere bedrijven waar een eigenaar Yulen is.

Twee van de voorgangers van de “Killers”: de nationale Sumo speler – Petar Stoyanov en Georgi Valev zitten langdurige gevangenisstraffen uit voor de moord op de advocaat van Veliko Tarnovo – Petar Lupov en een zakenman uit Shumen – Rumen Rachev. De slachtoffers en de daders waren in 1998 aandeelhouders van de bankroete Trakiya bank. Deze bank was toen gekocht door DZI bank. Later in 2008 is de bank directeur van DZI vermoord door een onbekende dader.
Yulen is ook een eigenaar van heel veel andere belangrijke bedrijven zoals de metallurgische fabriek Kremikovtie,  en een metallurgische fabriek voor koper, aluminium en goud Kardjali, enzovoorts. In feite is Georgios Georgiou met 1 miljard en 200 miljoen euro de grootste investeerder in Bulgarije.

Over deze zaken is de politie is geïnformeerd en er zijn authentieke documenten maar er is geen proces verbaal over. Er is een officieel antwoord van de officier van justitie waarbij die weigerde een proces verbaal op te stellen.
Al de recente protesten zijn begonnen om te protesteren tegen de beslissing van de overheid om een tweede ski-lift in Bansko te bouwen. Dit is eigenlijk een investerings project van Yulen.  Katja Ilieva en Asen Jordanov hebben verklaard dat de maffia al overal in de overheid in instituties aanwezig is, in het parlement, in de banken, bij politie en in het rechtsstelsel. De hele staat is corrupt.  Bulgarije gaat bankroet zonder dat er een uitweg is. De Bulgaarse gewone burger vraagt hulp van de Europese politici en de Europese Commissie  maar blijkbaar zijn zij roependen in de woestijn.

L’article Er zijn geen wetten voor miljonairs en er is geen vergiffenis voor arme mensen! est apparu en premier sur Euromarches.

L’article 40 Jahre Bijstandsbond est apparu en premier sur Euromarches.

Euromarsen 2015- Euromarchas2015

Het netwerk van de ‘Europese marsen tegen werkloosheid, precariteit en sociale uitsluiting’ ondersteunt de ‘Euromarchas2015’ en neemt daaraan deel. Het initiatief voor de ‘Euromarchas2015’ is genomen door Spaanse organisaties. De ‘Euromarchas2015’ vertrekt begin october in Gibraltar en verschillende marsen komen samen in Brussel op 15, 16 en 17 october. 

Het hoofddoel van deze marsen is de strijd tegen de bezuinigingspolitiek die met extreem geweld wordt doorgezet zoals we zullen gaan zien in Griekenland. Deze politiek richt zich in de eerste plaats tegen de werklozen, de mensen die een precair leven leiden, de armen, de daklozen, de mensen zonder verblijfsvergunning. Meer dan 100 miljoen mensen leven vandaag de dag in de Europese Unie beneden de armoedegrens. Dit moet ophouden: Oxi! Basta! Genoeg!

Tegelijkertijd stellen wij ons teweer tegen al degenen, die de werklozen, de mensen die in precariteit leven en de armen willen opzetten tegen de mensen die hun land ontvluchten als gevolg van oorlog en misere. Alleen de grootst mogelijke solidariteit maakt het de verschillende groepen mogelijk weerstand te bieden aan degenen die ons willen verdelen om hun politiek van oorlog en bezuinigingen beter te kunnen doorvoeren.

Meer dan ooit is de strijd tegen werkloosheid, precariteit en sociale uitsluiting actueel. Laten we met elkaar mobiliseren voor sociale standaarden op Europees niveau en voor universele sociale rechten. Laten we voor iedereen een minimuminkomen eisen dat het mogelijk maakt waardig te leven en laten we strijden voor werkgelegenheid die maatschappelijk nuttig is.

Ziedaar waarom wij vandaag doorgaan met marcheren, samen met hen, die nadenken over en ageren voor werkelijke alternatieven voor de bezuinigingspolitiek van de Europese Instituties en het IMF. Laten we ons voegen bij de ‘Euromarchas2015’ tot en met de grote manifestatie tegen de bezuinigingen en de verarming op 17 october in Brussel.

Keulen, coordinatie van de Europese Marsen, 27/09/2015

www.ox15.eu

L’article Euromarsen 2015- Euromarchas2015 est apparu en premier sur Euromarches.

Vanuit Gibraltar in Spanje, vanuit Londen, uit Athene in Griekenland en vanuit Berlijn in Duitsland willen de actievoerders met deze marsen een debatruimte en een dialoog tot stand brengen tussen de Europese volkeren om dan samen de contouren van een andere Europese Unie naar Brussel te brengen, open tegenover de wereld en gemaakt op basis van solidariteit.

Zie voor een verklaring van de actievoerders: https://www.globalinfo.nl/Nieuws/13-18-oktober-brussel-omsingeling-eurotop-en-meer

Programma

De Spaanse mars komt vanuit Andorra Frankrijk binnen op 7 october, in de namiddag, na een protestactie tegen de fiscale paradijzen. Meer informatie over de Spaanse acties en de routes kun je vinden op http://euromarchas2015.net/

Het parcours van deze centrale mars wordt vanwege de zeer lange afstanden in Frankrijk gedeeltelijk gemotoriseerd afgelegd. Bij de ingang van de steden waar men langskomt wordt dan naar het centrum gemarcheerd. Er gaan in deze centrale mars in ieder geval twee bussen uit Spanje mee. De steden zijn:

Toulouse: 7 october
Marseille: 8 october
Grenoble: 9 october met de samenvoeging van de mars die uit Griekenland en Italie komt.
Parijs zaterdag 10 en zondag 11 october.
Calais: 12 october met samenvoeging van de mars uit Ierland en Engeland.
Metz 13 october

De marsen verlaten Frankrijk op 14 october, en gaan naar Luxemburg, waar ook weer een actie zal worden gehouden tegen de fiscale paradijzen. Bij de acties in Luxemburg voegen Duitse actievoerders zich bij de karavaan. De Duitse actievoerders hebben dan in Berlijn deelgenomen aan de Europese manifestatie zaterdag 10 october tegen de vrijhandelsassociaties.

De acties in Brussel

Vanaf 14 october wordt in Brussel een Europese top van regeringsleiders en staatshoofden gehouden. De deelnemers aan de Euromarsen gaan samen met anderen op deze en volgende dagen actievoeren. Zie http://www.ox15.eu/nl/actions

Op 15 october komen de marsen aan in Brussel en verschillende sociale bewegingen waaronder de Belgische alliantie D19-20 zullen de Eurotop van de staats en regeringsleiders omsingelen met vele geweldloze acties. Dit gebeurt vanaf 12.00 uur bij Rue de la Loi (Wetstraat) en Parc du Cinquantenaire.

Op 16 october is de dag van de tegentoppen. Er zijn weer acties en debatten o.a. een betoging tegen de armoede in Namen, een burgerconferentie tegen de schulden, en in Brussel een meeting en workshops over de voortgang van acties in Belgie en Europa. Voor meer informatie: http://www.d19-20.be/nl/

Op 17 october is een Europese betoging ter gelegenheid van de internationale dag tegen armoede. Begin 14.00 uur bij het Europese Parlement.

Van 13-18 october is verder het NO-TTIP kamp in Brussel http://campnottip.noblogs.org

Meer informatie o.a. ook op https://france.attac.org/se-mobiliser/avec-les-grecs-contre-l-austerite-pour-la-democratie/article/marches-europeennes-contre-l-austerite-1er-15-octobre-et-contre-sommet-europeen

L’article De Euromarsen naar Brussel in october 2015 est apparu en premier sur Euromarches.

Interessant is wat het CBS zegt over de prijzen. De omzet staat ‘onder druk’ door de lage prijzen. De omzet groeide in het eerste kwartaal van 2015 met 0,2 procent, de prijzen daalden met 1,8 procent ten opzichte van een jaar eerder. Dit is de grootste prijsdaling sinds het eerste kwartaal van 2005. De prijsdaling in de winkels in bovenkleding en consumentenelektronica was de grootste sinds jaren, en ook bij de winkels in huishoudelijke artikelen zijn de prijzen al een paar kwartalen op rij aan het dalen. Winkels in voedings- en genotmiddelen hadden nauwelijks last van lagere prijzen. De omzet van deze winkels groeide dan ook bijna net zo sterk als de verkopen.

Het CBS verstrekt multi-interpretabele informatie over de prijsstijgingen of dalingen. 7 mei maakte de organisatie in de kop van
een persbericht het volgende bekend: Inflatie stijgt voor derde maand op rij. De inflatie volgens de consumentenprijsindex (CPI) is in april gestegen naar 0,6 procent. In maart was de prijsstijging voor consumenten nog 0,4 procent. De inflatie is vanaf februari iedere maand met 0,2 procentpunt toegenomen. Alle media namen dit kleine stukje over. Dus nu denkt iedereen dat er inflatie is. Maar bij verder doorlezen blijkt, dat weliswaar diensten, huren en voedsel duurder worden, maar bijna alle andere producten hebben met prijsdalingen te maken. Dit maakt het bericht van vandaag nog eens duidelijk. Alles wordt goedkoper, behalve voedsel. Hoe zou dat komen? Zie ook http://tinyurl.com/kg7uc4l

L’article Inflatie of deflatie? Alles wordt goedkoper, behalve voedsel est apparu en premier sur Euromarches.

Interessant is wat het CBS zegt over de prijzen. De omzet staat ‘onder druk’ door de lage prijzen. De omzet groeide in het eerste kwartaal van 2015 met 0,2 procent, de prijzen daalden met 1,8 procent ten opzichte van een jaar eerder. Dit is de grootste prijsdaling sinds het eerste kwartaal van 2005. De prijsdaling in de winkels in bovenkleding en consumentenelektronica was de grootste sinds jaren, en ook bij de winkels in huishoudelijke artikelen zijn de prijzen al een paar kwartalen op rij aan het dalen. Winkels in voedings- en genotmiddelen hadden nauwelijks last van lagere prijzen. De omzet van deze winkels groeide dan ook bijna net zo sterk als de verkopen.

Het CBS verstrekt multi-interpretabele informatie over de prijsstijgingen of dalingen. 7 mei maakte de organisatie in de kop van een persbericht het volgende bekend: Inflatie stijgt voor derde maand op rij. De inflatie volgens de consumentenprijsindex (CPI) is in april gestegen naar 0,6 procent. In maart was de prijsstijging voor consumenten nog 0,4 procent. De inflatie is vanaf februari iedere maand met 0,2 procentpunt toegenomen. Alle media namen dit kleine stukje over. Dus nu denkt iedereen dat er inflatie is. Maar bij verder doorlezen blijkt, dat weliswaar diensten, huren en voedsel duurder worden, maar bijna alle andere producten hebben met prijsdalingen te maken. Dit maakt het bericht van vandaag nog eens duidelijk. Alles wordt goedkoper, behalve voedsel. Hoe zou dat komen? Zie ook http://tinyurl.com/kg7uc4l

L’article Inflatie of deflatie? Alles wordt goedkoper, behalve voedsel est apparu en premier sur Euromarches.

De actiegroep De Lege Portemonnees is een netwerk van individuen en organisaties die zich verzetten tegen armoede en sociale uitsluiting. Via maandelijkse bijeenkomsten en diverse acties komen ze op voor waardig werk en een menswaardig inkomen voor iedereen. De Lege Portemonnees is een samenwerking van vakbondsgroepen, plaatselijk welzijnswerk en andere groepen.

Ik heb een paper geproduceerd over de situatie in Nederland dat gebruikt werd bij de discussie. In Nederland kennen we verschillende vormen van werken voor je uitkering, oftewel dwangarbeid. Naast participatieplaatsen kunnen hier verschillende vormen van reïntegratie toe worden gerekend, en met de invoering van de Participatiewet is de tegenprestatie (iets terugdoen voor je uitkering) als algemene mogelijkheid geïntroduceerd. In België willen de rechtse regeringen nu een vergelijkbaar systeem invoeren, daar ‘gemeenschapswerk’ of verplicht vrijwilligerswerk genoemd. Tijd dus om onze ervaringen met het systeem met de Belgen te delen.

De sociale zekerheid in België zit in verschillende opzichten anders in elkaar dan bij ons. Men heeft daar een werkloosheidsuitkering, die onbeperkt is in duur. Wel zijn de uitkeringen vrij laag. In de eerste maanden van werkloosheid slechts 60% van het laatstverdiende loon. Er zijn daardoor vrij weinig bijstandsgerechtigden, daar ‘leefloners’ genoemd. Om de gedachten te bepalen: in Vlaanderen waren er in 2010 bijna 44.000 leefloners.

Voor de werklozen en de leefloners zijn verschillende vormen van werken met behoud van uitkering ontwikkeld. Voor de leefloners is er de zogenaamde artikel 60 regeling. De sociale dienst van het OCMW (vergelijkbaar met onze Dienst Werk en Inkomen) stelt leefloners tewerk onder een arbeidsovereenkomst. De betrokkene wordt tewerk gesteld binnen het OCMW zelf of bij een sociale organisatie. Het soort werkzaamheden dat verricht wordt is hetzelfde als in Nederland. Na verloop van tijd echter, anders dan bij ons, ontstaat voor deze leefloners recht op een werkloosheidsuitkering. Ze gaan dan dus uit de bijstand en komen in een betere regeling terecht.

Naast het bovenstaande kent men in België tewerkstelling via de PWA’s. (Plaatselijke Werkgelegenheids Agentschappen). Uitleg van dat systeem kun je vinden op een site van de Belgische overheid. Het gaat dan om werkzaamheden als thuishulp met een huishoudelijk karakter, waarvoor men meer recent een systeem van dienstenchecques heeft ingevoerd, tuinonderhoud bij particulieren, hulp bij formulieren invullen, stadswachter, seizoensgebonden activiteiten in de tuinbouw.

En nu wil men dus toe naar uitbreiding van dergelijke systemen door de introductie van ‘gemeenschapswerk’, dat verplicht wordt gesteld. De werklozen moeten strenger worden aangepakt. Met dezelfde ideologische frasen van rechts die we in Nederland ook kennen. Het systeem gaat waarschijnlijk worden, dat iedereen die 24 maanden werkloos is een job neemt, door Open VLD (Open Vlaamse Liberalen en Democraten) in de Vlaamse regering ‘activa jobs’ genoemd, waarbij men gedurende twee halve dagen per week gaat werken voor de ‘gemeenschap’. Te denken valt aan bezoeken senioren, voorlezen of toezicht op scholen, hulp bij het verenigingsleven.

Tijdens de workshop hebben we de argumenten tegen deze vorm van dwangarbeid op een rijtje gezet. Net als bij ons wordt het argument gebruikt, dat als de gemeenschap een prestatie levert, je ‘iets’ moet terugdoen, de tegenprestatie. Een uitkering is dan geen recht meer of een verzekering waarvoor je premies hebt betaald. Ook zit in gemeenschaps werk de ‘pedagogische’ component: de werklozen moeten gedisciplineerd worden leren op tijd komen, een arbeidsritme houden, etc. In feite gaat het erom, zoveel mogelijk werklozen en anderen flexibel inzetbaar te maken op de arbeidsmarkt, waarbij je van het ene baantje naar het andere holt zonder vooruit te komen. Een argument wat ook naar voren kwam is, dat al die terwerkstellingsmaatregelen net als bij ons de kansen op een reguliere baan niet vergroten. Wat dat betreft werkt het systeem niet. En tenslotte levert een systeem van tegenprestatie leveren of gemeenschapstaken uitvoeren een verdringing van bestaande betaalde arbeid op.

In Belgie staat de invoering van het systeem nog in de kinderschoenen. Maar nu al wil men via de Lege Portemonnees e.d. welzijns en sociale organisaties benaderen om niet aan de systemen mee te doen. Zij moeten immers de arbeidsplaatsen regelen/organiseren die de werklozen krijgen. Daarbij kijkt men naar Engeland, waar de Boycott Workfare acties veel resultaat hebben geboekt met hun ‘naming and shaming’ campagnes.

Piet van der Lende

L’article De actiegroep ‘De lege portemonnees’ in Gent en de gemeenschapstaken est apparu en premier sur Euromarches.

De actiegroep De Lege Portemonnees is een netwerk van individuen en organisaties die zich verzetten tegen armoede en sociale uitsluiting. Via maandelijkse bijeenkomsten en diverse acties komen ze op voor waardig werk en een menswaardig inkomen voor iedereen. De Lege Portemonnees is een samenwerking van vakbondsgroepen, plaatselijk welzijnswerk en andere groepen.

Ik heb een paper geproduceerd over de situatie in Nederland dat gebruikt werd bij de discussie. In Nederland kennen we verschillende vormen van werken voor je uitkering, oftewel dwangarbeid. Naast participatieplaatsen kunnen hier verschillende vormen van reïntegratie toe worden gerekend, en met de invoering van de Participatiewet is de tegenprestatie (iets terugdoen voor je uitkering) als algemene mogelijkheid geïntroduceerd. In België willen de rechtse regeringen nu een vergelijkbaar systeem invoeren, daar ‘gemeenschapswerk’ of verplicht vrijwilligerswerk genoemd. Tijd dus om onze ervaringen met het systeem met de Belgen te delen.

De sociale zekerheid in België zit in verschillende opzichten anders in elkaar dan bij ons. Men heeft daar een werkloosheidsuitkering, die onbeperkt is in duur. Wel zijn de uitkeringen vrij laag. In de eerste maanden van werkloosheid slechts 60% van het laatstverdiende loon. Er zijn daardoor vrij weinig bijstandsgerechtigden, daar ‘leefloners’ genoemd. Om de gedachten te bepalen: in Vlaanderen waren er in 2010 bijna 44.000 leefloners.

Voor de werklozen en de leefloners zijn verschillende vormen van werken met behoud van uitkering ontwikkeld. Voor de leefloners is er de zogenaamde artikel 60 regeling. De sociale dienst van het OCMW (vergelijkbaar met onze Dienst Werk en Inkomen) stelt leefloners tewerk onder een arbeidsovereenkomst. De betrokkene wordt tewerk gesteld binnen het OCMW zelf of bij een sociale organisatie. Het soort werkzaamheden dat verricht wordt is hetzelfde als in Nederland. Na verloop van tijd echter, anders dan bij ons, ontstaat voor deze leefloners recht op een werkloosheidsuitkering. Ze gaan dan dus uit de bijstand en komen in een betere regeling terecht.

Naast het bovenstaande kent men in België tewerkstelling via de PWA’s. (Plaatselijke Werkgelegenheids Agentschappen). Uitleg van dat systeem kun je vinden op een site van de Belgische overheid. Het gaat dan om werkzaamheden als thuishulp met een huishoudelijk karakter, waarvoor men meer recent een systeem van dienstenchecques heeft ingevoerd, tuinonderhoud bij particulieren, hulp bij formulieren invullen, stadswachter, seizoensgebonden activiteiten in de tuinbouw.

En nu wil men dus toe naar uitbreiding van dergelijke systemen door de introductie van ‘gemeenschapswerk’, dat verplicht wordt gesteld. De werklozen moeten strenger worden aangepakt. Met dezelfde ideologische frasen van rechts die we in Nederland ook kennen. Het systeem gaat waarschijnlijk worden, dat iedereen die 24 maanden werkloos is een job neemt, door Open VLD (Open Vlaamse Liberalen en Democraten) in de Vlaamse regering ‘activa jobs’ genoemd, waarbij men gedurende twee halve dagen per week gaat werken voor de ‘gemeenschap’. Te denken valt aan bezoeken senioren, voorlezen of toezicht op scholen, hulp bij het verenigingsleven.

Tijdens de workshop hebben we de argumenten tegen deze vorm van dwangarbeid op een rijtje gezet. Net als bij ons wordt het argument gebruikt, dat als de gemeenschap een prestatie levert, je ‘iets’ moet terugdoen, de tegenprestatie. Een uitkering is dan geen recht meer of een verzekering waarvoor je premies hebt betaald. Ook zit in gemeenschaps werk de ‘pedagogische’ component: de werklozen moeten gedisciplineerd worden leren op tijd komen, een arbeidsritme houden, etc. In feite gaat het erom, zoveel mogelijk werklozen en anderen flexibel inzetbaar te maken op de arbeidsmarkt, waarbij je van het ene baantje naar het andere holt zonder vooruit te komen. Een argument wat ook naar voren kwam is, dat al die terwerkstellingsmaatregelen net als bij ons de kansen op een reguliere baan niet vergroten. Wat dat betreft werkt het systeem niet. En tenslotte levert een systeem van tegenprestatie leveren of gemeenschapstaken uitvoeren een verdringing van bestaande betaalde arbeid op.

In Belgie staat de invoering van het systeem nog in de kinderschoenen. Maar nu al wil men via de Lege Portemonnees e.d. welzijns en sociale organisaties benaderen om niet aan de systemen mee te doen. Zij moeten immers de arbeidsplaatsen regelen/organiseren die de werklozen krijgen. Daarbij kijkt men naar Engeland, waar de Boycott Workfare acties veel resultaat hebben geboekt met hun ‘naming and shaming’ campagnes.

Piet van der Lende

L’article Gemeenschapstaken en tegenprestatie in Nederland en Belgie est apparu en premier sur Euromarches.